Profesor zwyczajny, pedagog społeczny, pracownik socjalny, absolwentka Wydziału Pedagogiki Uniwersytetu Warszawskiego. Łączy badania z kształceniem i z działaniem społecznym.

Swoje badania od wielu lat koncentruje wokół społecznych problemów dziecka i dzieciństwa oraz pedagogiki Janusza Korczaka.  Jest promotorem wielu prac magisterskich, doktorskich, recenzentem przewodów habilitacyjnych na temat społecznych problemów dziecka i rodziny.

W 2012 r., wspólnie z Rzecznikiem Praw Dziecka Markiem Michalakiem, współuczestniczyła w wielkim, inicjowanym przez RPD, a uchwalonym przez Sejm RP, programie społeczno-edukacyjnym Rok Janusza Korczaka – nie ma dzieci są ludzie.

Przez 10 lat (2008–2018) była doradcą Rzecznika Praw Dziecka Marka Michalaka. W ramach tych prac brała udział w przygotowywaniu m.in.: standardów funkcjonowania placówek opiekuńczo-wychowawczych. Była uczestniczką Komisji Kodyfikacyjnej, która pod auspicjami Rzecznika Praw Dziecka dra Marka Michalaka przygotowała projekt nowego Kodeksu rodzinnego.

Piastowane funkcje:

– przewodnicząca Sekcji Pedagogiki Społecznej Polskiej Akademii Nauk,

– kierownik Katedry Pedagogiki Społecznej w Akademii Pedagogiki Specjalnej,

– kierownik Katedry Pedagogiki Janusza Korczaka w Uczelni Korczaka w Warszawie,

– przewodnicząca Rady Naukowej Instytutu Praw Dziecka im. Janusza Korczaka,

– przewodnicząca Kapituły Nagrody im. Janusza Korczaka.

Wybrane publikacje:

– „Korczakowskie narracje pedagogiczne” 2015,

– „Janusz Korczak. Pedagogiczne transgresje” 2007,

– „Korczakowska idea praw dziecka” 2010,

– „Korczakowskie źródła praw dziecka: prawo naturalne, prawa natury, prawidła życia” 2015,

– „Konwencja o prawach dziecka – między literą prawa a korczakowskim duchem” 2018,

– „Korczakowska spuścizna – między Holokaustem a prawami dziecka” 2021,

– „Miejsce Korczaka w polskiej pedagogice akademickiej” 2022.